Με τα Πόιντερ άρχισα να ασχολούμαι το 1983 και το πρώτο σκυλί της συγκεκριμένης ράτσας ήταν η Μαίρη, ένα Πόιντερ που είχα πάρει από τον συγχωρεμένο τον Μπασουράκο. Τη σκύλα αυτή τη ζευγάρωσα με έναν εξαιρετικό σκύλο από την Ιταλία και το αποτέλεσμα ήταν να πάρω μια άριστη και πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της εποχής «τοκετοομάδα».
Αυτή ήταν η αρχή του ταξιδιού μου με τα Πόιντερ. Αρχισα να ψάχνομαι περισσότερο και έβαλα στην εκτροφή μου τα αίματα CLASTIDIUM. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ο ΚΟΕ, αλλά εγώ πάντα προσπαθούσα οι σκύλοι μου να έχουν γενεαλογικό χάρτη και έτσι τα δήλωνα στον Μπασουράκο. Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990 έπεσε στα χέρια μου ο HIVI POSTSCHWAIGE, ένας εξαιρετικός σκύλος, με πάθος, μεγάλη αίσθηση θηράματος και πολλές αντοχές.
Αποφάσισα να επισκεφτώ το εκτροφείο VON DER POSTSCHWAIGE του Klaus Ulrich Werchau και μάλιστα για πραγματοποιήσω αυτό το ταξίδι πήρα ένα δάνειο 500.000 δραχμών. Τόση ήταν η τρέλα μου.
Πάντα έψαχνα για το καλύτερο. Τελικά γύρισα πίσω με την IRA POSTSCHWAIGE και την KIWI POSTSCHWAIGE.
Oταν μιλάμε για Πόιντερ στην Ελλάδα σίγουρα το εκτροφείο του Χρήστου Ψυχάρη έχει τη δική του ξεχωριστή θέση στην παρουσία της συγκεκριμένης ράτσας στους ελληνικούς κυνηγότοπους. Ο ίδιος αγάπησε τα Πόιντερ και αφοσιώθηκε με πάθος στην εκτροφή τους και όλα αυτά τα χρόνια έχει δώσει εξαιρετικά σκυλιά στους Ελληνες κυνηγούς. Γι’ αυτό μόνο τυχαία δεν είναι τα θερμά λόγια που θα ακούσεις για τον Χρήστο Ψυχάρη.
