Τελικά συνέβη και στην δική μου γειτονιά. 5-6 γάτες και τρία γατάκια, τα τελευταία δεν τα βλέπω πια, ταΐζονταν καθημερινά από φιλόζωους της περιοχής. Το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορεί να έκαναν την μέρα ήταν να έσκιζαν καμία σακούλα σκουπιδιών μέσα στον κάδο. Τα βράδια εξαφανιζόντουσαν στα χαλάσματα. Κάποιος έβαλε φόλα και πέταξε τα μικρά στον κάδο.
Το πρωί είδαμε την παραπάνω ανακοίνωση. Τι να πεις;
Μου τα είχε πει μια χαρά η Ελένη Ηλιοπούλου του zoosos.gr όταν την είχα ρωτήσει σε μια συνέντευξη πέρσι το καλοκαίρι, για την αντίληψη που υπάρχει, ότι αυτοί που βοηθούν τα ζώα αδιαφορούν για τους ανθρώπους. Ανάμεσα σε άλλα μου είχε πει: “Μπορεί να νοιαστούν μόνο για οτιδήποτε ταυτίζεται μαζί τους αλλά με την ίδια αδιαφορία θα αντιμετωπίσουν όχι μόνο το ζώο αλλά και το δράμα του μετανάστη, του πρόσφυγα, του ξένου, του ομοφυλόφιλου, του μη χριστιανού, του τσιγγάνου, του διαφορετικού συνανθρώπου τους, όποιου άλλου θεωρούν υποδεέστερο.
Είναι μια μορφή ρατσιστικής αντίληψης. Όσοι ασχολούμαστε στα σοβαρά με τη φιλοζωία αντιλαμβανόμαστε πλήρως ότι αυτή η ανωτερότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου και η ευφυΐα μας συνοδεύεται και από υποχρεώσεις κάτι που οι περισσότεροι συνάνθρωποι μας αδυνατούν να καταλάβουν. Και γι’ αυτό προσπαθούμε να πείσουμε όσους βλέπουν τα ζώα μόνο ως εργαλεία για κάθε χρήση, ότι τα άλλα έμβια πλάσματα είναι βιολογικοί μας εταίροι και έχουν δικαίωμα στην ευζωία και όχι απλά στην επιβίωση. Ο πλανήτης γη ανήκει και σε αυτά.” Η πλάκα είναι ότι αυτός/η που σκότωσε τις γάτες μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του πολιτισμένο και ευφυέστερο από τα ζώα.
Πηγή: www.lifo.gr