Τον γνωρίσαμε τον Απρίλιο του 2014 να είναι μόνιμα δεμένος σε παλιό φορτηγό στο Μενίδι Αττικής. Εκεί ζούσε όλη την ημέρα. Κι εκεί κοιμότανε τα βράδια, κουλουριασμένος μέσα σ’ ένα σπασμένο καφάσι κάτω από το παρατημένο φορτηγό.
Ο ασυνείδητος «ιδιοκτήτης» του με το παρανοϊκό και άρρωστο μυαλό του, τον χρησιμοποιούσε ως ζωντανό συναγερμό για να «φυλάει», αλήθεια τι; Η ελευθερία του άρχιζε και τελείωνε στην αλυσίδα του. Αρκούσε μόνο ένας άνθρωπος για να τον απαλλάξει απ' αυτό το μαρτύριο και να δώσει ένα τέλος στην παθητική κακοποίηση που βίωνε από τους πρώτους κιόλας μήνες της ζωής του.
Η δημοσιοποίηση της παθητικής κακοποίησης του τον Απρίλιο του 2014 από τη Σελίδα που διατηρούν στο Facebook οι “Ιστορίες Αδέσποτων” ευαισθητοποίησε τον Δημήτρη Ξηρό, ο οποίος έσπευσε στο Μενίδι και συνειδητά έλυσε τον σκυλάκο, που ακούει πια στ’ όνομα Ρεξ, δίνοντας του μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.
Αρχικά τον φιλοξένησε στο σπίτι του μέχρι να βρεθεί μια οικογένεια για να τον υιοθετήσει. Τον φρόντιζε σαν να είναι δικός του σκύλος. Κατάφερε με την αγάπη του να αποβάλει το φόβο που είχε ο Ρεξ για τους ανθρώπους. Όσο πέρναγε ο καιρός το δέσιμο τους γινόταν ακόμη πιο ισχυρό. Έγιναν κυριολεκτικά αχώριστοι. Όπου πήγαινε ο Δημήτρης και ο Ρεξ από δίπλα. Οι φίλοι του το γνώριζαν καλά ότι δεν πρόκειται ποτέ να δώσει για υιοθεσία τον Ρεξ, παρά τις δηλώσεις του ότι θα του βρει το καλύτερο σπίτι για να ζήσει ευτυχισμένος.
Όταν έφθασε η στιγμή, κι ένα ζευγάρι φιλόζωων εκδήλωσε το ενδιαφέρον του να υιοθετήσει τον Ρεξ, τότε συνειδητοποίησε ότι του ήταν αδύνατον να αποχωριστεί τον τετράποδο φιλαράκο του. Δεν μπορούσε να αντέξει στην ιδέα ότι ο Ρεξούλης του, που έλυσε εκείνο το βράδυ στο Μενίδι, δίνοντας του την ελευθερία του, θα ζούσε μακριά του. Έτσι ο Δημήτρης τον υιοθέτησε και επίσημα! Ο Δημήτρης εξομολογείται στις “Ιστορίες Αδέσποτων”: «Όταν τον είδα για πρώτη φορά στη φωτογραφία με το δυστυχισμένο βλέμμα να είναι μέσα σ’ ένα κατεστραμμένο καφάσι και δεμένος με αλυσίδα στο φορτηγό, μου σπάραξε την καρδιά. Ο Ρεξ έγινε ο πιο πιστός μου φίλος και πορευόμαστε μαζί στη ζωή, στα εύκολα και στα δύσκολα».
Ο Ρεξ αποτελεί μια ακόμη περίπτωση παθητικής κακοποίησης που είχε όμως αίσιο τέλος. Σήμερα χαρούμενος όσο ποτέ απολαμβάνει την αγάπη του κηδεμόνα του Δημήτρη Ξηρού αφήνοντας πίσω του ό,τι τον πόνεσε και τον φόβισε στην κουταβίσια του ηλικία.
