Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: pets and life

Οι τρίχες στην μουσούδα του σκύλου που οι άνθρωποι ονομάζουμε "μουστάκια", είναι πολύ σημαντικό εργαλείο για την επιβίωση του. Παρόμοιες τρίχες εμφανίζονται πάνω από τα μάτια και κάτω από το πιγούνι. Αν και μοιάζουν με τις απλές τρίχες, είναι πιο σκληρές και η ρίζα τους βρίσκεται βαθύτερα στον ιστό του ζώου. Η αφαίρεση τους με βίαιο τρόπο προκαλεί στον σκύλο έντονο πόνο και αιμορραγία.

Η χρησιμότητα τους είναι πολύ σημαντική. Λειτουργούν σαν αισθητήρες του περιβάλλοντος στο οποίο κινούνται και βοηθούν τους σκύλους να προσανατολίζονται και να αντιλαμβάνονται το χώρο γύρω τους. Σε περιβάλλον που υπάρχει αρκετό φως, το "μήνυμα" από αυτούς τους αισθητήρες έχει λιγότερη βαρύτητα για το σκύλο ενώ αυτό που δέχονται από την όραση, το πρώτο λόγο.

Όταν όμως το φως είναι λιγοστό, οι αισθητήρες αυτοί τους βοηθούν να προσανατολιστούν στο χώρο. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε αυτέ τις τρίχες, πολύ απλοϊκά, με το μπαστούνι που χρησιμοποιεί ένας τυφλός άνθρωπος. Επίσης επειδή τα μάτια του σκύλου δεν μπορούν να εστιάσουν καλά σε κοντινές αποστάσεις, οι πολύτιμοι αυτοί αισθητήρες βοηθούν τον σκύλο να εντοπίσει, αναγνωρίσει και να σηκώσει αντικείμενα από το έδαφος. Σε εξωτερικό χώρο οι τρίχες αυτές τους δίνουν πληροφορίες για την κατεύθυνση του ανέμου.

Είναι επίσης πολύ σημαντικές για τους ηλικιωμένους σκύλους με περιορισμένη όραση. Σε περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο οι αισθητήρες αυτοί αφαιρεθούν μην πανικοβληθείτε εάν παρατηρήσετε αλλαγές στη συμπεριφορά του σκύλου σας. Μπορεί να κουτουλάει σε έπιπλα όταν το φως στο δωμάτιο είναι λιγοστό ή μερικές φορές να δείχνει αποπροσανατολισμένο.

Έχουν καταγραφεί περιπτώσεις που ο σκύλος γρύλιζε όταν κάποιος πλησίαζε να τον χαϊδέψει στο πρόσωπο. Αυτό συνέβη γιατί το σημείο που έχει αφαιρεθεί η τρίχα είναι ευαίσθητο και πονάει για ένα διάστημα. Ο σκύλος με το γρύλισμα στην ουσία προειδοποιούσε "Πρόσεχε! μη με χαϊδέψεις εκεί γιατί πονάω!". Τρίχες είναι και ξαναμεγαλώνουν. Θα χρειαστούν όμως κάνα δύο εβδομάδες.

Για καιρό υπάρχει διαμάχη εάν πρέπει να αφαιρούνται αυτές οι τρίχες για καλλωπιστικούς λόγους, για παράδειγμα σε σκύλους που παίρνουν μέρος σε καλλιστεία. Πολλοί είναι οι groomer που κόβουν αυτές τις τρίχες κατά τον καλλωπισμό του ζώου. Οπότε την επόμενη φορά να τους πείτε: "Κούρεμα μόνο, όχι ξύρισμα!".

Συχνά ακούω τη φράση «Θέλω ένα φυσιολογικό σκυλί!» αλλά δεν έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα έναν άνθρωπο που θέλει το σκυλί του να είναι φυσιολογικό. Όταν λέμε αυτή την φράση συνήθως εννοούμε «Θέλω το σκυλί μου να συμπεριφέρεται όπως θέλω εγώ!»

Ότι για το σκυλί είναι φυσιολογικό, συνήθως δεν είναι επιθυμητό από εμάς. Πάμε να δούμε μερικές φυσιολογικές σκυλίσιες συμπεριφορές για να καταλάβετε τι εννοώ.

Τα φυσιολογικά σκυλιά...

• Δεν έρχονται όποτε τα φωνάζουμε, εκτός και αν ξέρουν πως θα υπάρχει ανταμοιβή

• Σκάβουν στον κήπο.

• Μασάνε αντικείμενα που βρίσκουν, μπορεί να είναι τα παπούτσια μας ή ακόμα και το κινητό μας

• Δεν περπατάνε δίπλα μας στη βόλτα και τραβάνε το λουρί.

• Πηδάνε πάνω στους επισκέπτες για να τους χαιρετήσουν.

• Κυνηγάνε γάτες.

• Τρώνε ακαθαρσίες.

• Συχνά δαγκώνουν.

• Δεν "συμπαθούν" όλα τα σκυλιά και ανθρώπους που γνωρίζουν.

• Θέλουν να τρέχουν στο σπίτι ή την αυλή με κίνδυνο να παρασύρουν κάποιον από τη χαρά τους.

• Φυλάνε την περιοχή και το φαγητό τους.

• Ανεβαίνουν στον καναπέ γιατί είναι ζεστά και μαλακά.

• Τρώνε από το πιάτο μας εάν το αφήσουμε κάπου που μπορούν να το φτάσουν.

Μπορώ να σκεφτώ πολλές ακόμα φυσιολογικές σκυλίσιες συμπεριφορές. θέλουμε σίγουρα ένα φυσιολογικό σκυλί; Όχι, δεν θέλουμε. Οι παραπάνω συμπεριφορές ΔΕΝ είναι ανεπιθύμητες, αλλά οι επιπτώσεις τους στην ομαλή συμβίωση μαζί μας, είναι.

Δυστυχώς για τα σκυλιά, θα πρέπει να "χωρέσουν στα δικά μας παπούτσια". Πρέπει να εκπαιδευτούν ώστε συμπεριφέρονται όπως εμείς επιθυμούμε. Κάτι τέτοιο δεν είναι πάντα εύκολο. Τα σκυλιά που παραμένουν φυσιολογικά, στην καλύτερη περίπτωση καταλήγουν σε κάποιο καταφύγιο. Μερικά από αυτά, δυστυχώς, στο δρόμο.

Ας μην είμαστε αυστηροί με τα σκυλιά μας. Η ζωή ενός σκύλου σε μια κοινωνία, οργανωμένη για τον άνθρωπο, είναι πολύ δύσκολη. Χρειάζεται υπομονή, επιμονή, κατανόηση και χρόνος. Δεν υπάρχει "τέλειο σκυλί" όπως δεν υπάρχει και "τέλειος άνθρωπος". Εκπαιδεύστε το σκύλο σας από μικρή ηλικία και μην αφήνετε συμπεριφορές που σας ενοχλούν να εξελιχθούν. 

Συμβουλή i-Pet.gr: Αν δεν αντέχετε τις παραπάνω συμπεριφορές, μην υιοθετήσετε σκύλο! Αν τα παραπάνω σας κάνουν να διασκεδάζετε και να γελάτε, θα γίνετε ένας τέλειος σκυλομπαμπάς - σκυλομαμά!

Υποαλλεργικά σκυλιά. Σίγουρα το έχετε ακούσει ειδικά εάν είστε ένας από αυτούς που αγαπάτε τα σκυλιά αλλά σας προκαλούν φαγούρα. Τελικά αποκτήσατε ένα και ενώ όλα πήγαιναν καλά μία μέρα η μύτη σας άρχισε να τρέχει... «Μα πώς είναι δυνατόν, το σκυλί είναι υποαλλεργικό;» σκεφτήκατε. Υπάρχουν τελικά σκυλιά που δεν προκαλούν αλλεργίες ή είναι κι αυτό ένας από τους τόσους μύθους.

Όχι, δεν υπάρχουν υποαλλεργικά σκυλιά. Όλα αυτά τα χρόνια πολλά δημοσιεύματα υποστήριζαν την άποψη πως όσοι είναι αλλεργικοί μπορούν να αποκτήσουν μία από τις φυλές που δεν χάνουν τρίχωμα ή χάνουν λιγότερο και το πρόβλημα λύθηκε. Παλιότερες έρευνες υποστήριζαν επίσης πως κάποιος φυλές παράγουν μικρότερες ποσότητες αλλεργιογόνων. Φυσικά όλα τα παραπάνω είναι μύθος.

Τα αλλεργιογόνα δεν βρίσκονται μόνο στην τρίχα αλλά στο σάλιο και τα νεκρά κύτταρα του ζώου. Πολλοί είναι αυτοί που "την πάτησαν" διαβάζοντας ένα άρθρο στο διαδίκτυο ή ξεγελάστηκαν από κάποιο εκτροφείο. Φυσικά αυτός που την πληρώνει στο τέλος είναι το σκυλί που θα πρέπει να φύγει από το σπίτι.

Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις που αρκετοί απόκτησαν "υποαλλεργικό" σκύλο και συμβιώνουν μαζί του χωρίς κανένα πρόβλημα. Οι επιστήμονες σήμερα υποστηρίζουν πως τα συμπτώματα της αλλεργίας μπορούν να επιστρέψουν οποιαδήποτε στιγμή.

Κυκλοφορούν διάφορα άρθρα που δίνουν συμβουλές όπως, "Εάν κάνεις το σκυλί σου μπάνιο δύο φορές την εβδομάδα δεν πρόκειται να εκδηλώσεις αλλεργία..." ή "Ξύρισε το και δεν θα έχεις πρόβλημα". Μην μουλιάζεις το κακόμοιρο το σκυλί και φυσικά μην το ξυρίζεις σαν πρόβατο. Οι παράγοντες που σου προκαλούν την αλλεργία δεν θα εξαφανιστούν.

Τελευταίες έρευνες έχουν δείξει πως εάν μεγαλώσεις με σκύλο ή υπάρχουν σκυλιά στο κοντινό σου περιβάλλον, είναι πιθανόν να μην αναπτύξεις ποτέ αλλεργία μιας και η συνεχής έκθεση στα αλλεργιογόνα "μαθαίνουν" τον οργανισμό σου να τα αντιμετωπίζει.

Εάν λοιπόν είστε αλλεργικός στα σκυλιά μην πάρετε το ρίσκο να αποκτήσετε (ούτε) μία από τις λεγόμενες υποαλλεργικές φυλές. Μπορεί τα συμπτώματα να μην εμφανιστούν ποτέ αλλά εάν μία μέρα ξυπνήσετε με φαγούρα στο πρόσωπο, πόσο εύκολα θα αποχωριστείτε τον καλύτερο σας φίλο;

Για τους περισσότερους από εμάς, οι ανάγκες της εποχής δεν έχουν αφήσει πολύ χρόνο για μία χαλαρή βόλτα με το σκύλο μας. Συνήθως βιαζόμαστε και πάμε στα γρήγορα, ίσα ίσα να κάνει την ανάγκη του και πάλι σπίτι. Μια τέτοια βόλτα έχει ελάχιστη σημασία για το σκύλο και δεν καλύπτει τις ανάγκες του.

Δεν του προσφέρει ούτε σωματική αλλά ούτε και την πνευματική άσκηση που μεγάλο της μέρος εκπληρώνεται από την όσφρηση. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να χωρέσουμε στο καθημερινό μας πρόγραμμα και λίγο χρόνο για μία βόλτα της προκοπής.

Η κύρια αίσθηση με την οποία ο άνθρωπος ανακαλύπτει και εξερευνεί το περιβάλλον του είναι η όραση. Για τους σκύλους τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Η όσφρηση παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο. Η ικανότητα της όσφρησης προσδιορίζεται από τα πόσα κύτταρα οσμής (smell receptor cells) αποτελείται το σύστημα της όσφρησης. Ο άνθρωπος έχει περίπου 5 εκατομμύρια ενώ ο σκύλος, ανάλογα τη φυλή, από 125 έως και 300 εκατομμύρια.

Όταν εμείς μυρίζουμε μία πολύ ωραία σάλτσα που έχουμε φτιάξει, ο σκύλος μας μπορεί να μυρίσει όλα τα συστατικά της. Η όσφρηση του σκύλου είναι ένα από τα πιο προηγμένα τεχνολογικά δημιουργήματα της φύσης.

Όταν τον βγάζουμε βόλτα, έχει πολύ μεγάλη σημασία να του επιτρέπουμε να μυρίζει. Με αυτό τον τρόπο συγκεντρώνει πληροφορίες και μαθαίνει «τα νέα της γειτονίας», όπως εμείς βλέπουμε ειδήσεις στην τηλεόραση ή τις διαβάζουμε στο διαδίκτυο. Μυρίζοντας τα ούρα ενός άλλου σκύλου μπορεί να ανακαλύψει την συνολική του υγεία, ηλικία, φύλο ακόμα και την διάθεση του. Θα έχετε παρατηρήσει πως κατά την διάρκεια της βόλτα ο σκύλος συνηθίσει να επισκέπτεται και να μυρίσει τα ίδια σημεία.

Αυτό συμβαίνει γιατί ένας άλλος σκύλος του έχει αφήσει κάποιο μήνυμα που πρέπει να διαβάσει. Ακόμα και αν είναι σκύλος που δεν έχει γνωρίσει ποτέ, ο σκύλος μας τραβάει προς εκείνο το σημείο με ενθουσιασμό για να μάθει τα νέα του. Όταν σε μία βόλτα δεν αφήσετε τον αγαπημένο σας φίλο να μυρίσει είναι σαν να τον βάλατε απλά σε ένα διάδρομο γυμναστικής.

Το ίδιο συμβαίνει όταν δύο σκύλοι μυρίζονται στα γεννητικά τους όργανα καθώς συναντιόνται στο πάρκο. Σε αυτά τα σημεία υπάρχουν αδένες που παράγουν δυνατή και μοναδική μυρωδιά. Έτσι την επόμενη φορά, από την μυρωδιά και μόνο, ο ένας σκύλος μπορεί να αναγνωρίσει τον άλλον ακόμη και με κλειστά τα μάτια. Η διαδικασία αυτή είναι μέρος της επικοινωνίας των σκύλων.

Οι επιστήμονες σήμερα πιστεύουν πως η μυρωδιά του σώματος μας επηρεάζει την συμπεριφορά του σκύλου μας. Πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Atlanta Emory των ΗΠΑ αποκαλύπτει πως η μυρωδιά του σώματός μας επιδράει άμεσα στο τμήμα του εγκεφάλου του σκύλου που αντιλαμβάνεται την επιβράβευση. Η φυσική μυρωδιά του σώματος σας, δημιουργεί ενστικτώδη συναισθηματική αντίδραση στον σκύλο. Όταν ο σκύλος μας μυρίζει, ανταποκρίνεται με ενθουσιασμό διότι γνωρίζει πως καλά πράγματα πρόκειται να συμβούν.

«Όταν μυρίζουμε το άρωμα ενός ανθρώπου που αγαπάμε, οι άνθρωποι αναπτύσσουμε μία ενστικτώδη συναισθηματική αντίδραση. Το ίδιο συμβαίνει και με τους σκύλους. Επειδή όμως είναι ζώα που έχουν πολύ ανεπτυγμένη την αίσθηση της όσφρησης, οι αντιδράσεις είναι πολύ πιο έντονες από τις δικές μας» δήλωσε ο καθηγητής Gregory Berns.

Η όσφρηση των σκύλων είναι τόσο δυνατή που είναι δύσκολο να τους ξεγελάσουμε. Έρευνες έχουν αποδείξει πως αντιλαμβάνονται την διάθεση μας αμέσως. Ξέρουν πότε είμαστε φοβισμένοι, έχουμε αγωνία ή είμαστε στεναχωρημένοι. Μην προσπαθείτε να κρυφτείτε από τον καλύτερο σας φίλο.

Αφήστε τον σκύλο σας να μυρίσει. Αφήστε τον να είναι σκύλος!

"Σκυλίσια ζωή"... Πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτή την έκφραση. Ας το δούμε όμως μία άλλη οπτική γωνία. Αυτή από την πλευρά του σκύλου. Πως είναι για το σκύλο δηλαδή να ζει στην σημερινή ανθρώπινη πραγματικότητα. Οι περισσότεροι από εμάς δουλεύουμε πολλές ώρες την ημέρα και ο σκύλος μένει μόνος στο σπίτι ή όταν επιστρέφουμε δεν έχουμε χρόνο για τον σκύλο. Φυσικά του παρέχουμε φαγητό και έχει πάντα νερό να πιει. Μία βόλτα γύρω το τετράγωνο πολλές φορές είναι η μόνη άσκηση που του προσφέρουμε. Στη συνέχεια ο σκύλος μένει κάπου μόνος του και στην καλύτερη περίπτωση, μασάει κάποιο "κόκαλο". Αυτή είναι η "σκυλίσια ζωή" των περισσότερων σκύλων σήμερα.

Σε πρόσφατο συνέδριο στην Αμερική με την συμμετοχή των AmericanVeterinaryMedicalAssociation, AnimalBehaviorResourcesInstitute και της MelissaBain του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, ειδική σε θέματα συμπεριφοράς, παρουσιάστηκε σχετική έρευνα που φωτογραφίζει τα αίτια που μπορούν να προκαλέσουν στρες στον σκύλο.

1. Ψυχολογικά τραύματα από ατυχήματα ή κακομεταχείριση
2. Αλλαγή της ρουτίνας του σκύλου
3. Φασαρία
4. Έλλειψη σωματικής και πνευματικής άσκησης
5. Αποχωρισμός από την ανθρώπινη παρέα
6. Ακατάλληλες επαφές
7. Ανεπιθύμητες επαφές με ζώα και ανθρώπους που εκφράζονται επιθετικά
8. Τοκετός
9. Ο σκύλος μπορεί να στρεσαριστεί όταν πονά ή είναι άρρωστο
10. Όταν βρίσκεται αντιμέτωπος μια άγνωστη κατάσταση

Πολλά από τα παραπάνω συμβαίνουν στην "σκυλίσια ζωή". Ο σκύλος μας δείχνει συχνά σημάδια στρες. Μερικά από αυτά μπορεί να είναι:

1. Κλαψουρίζει ή τρέμει
2. Είναι πολύ νευρικό
3. Χασμουριέται (όχι μόνο όταν είναι κουρασμένο)
4. Του τρέχουν τα σάλια
5. Γλύφει τα χείλια του (όχι μόνο μετά το φαγητό)
6. Έχει διεσταλμένες τις κόρες των ματιών
7. Επιθετικότητα (δάγκωμα, γρύλισμα)
8. Ακράτεια
9. Έλλειψη όρεξης ή υπερβολική κατανάλωση τροφής
10. Αποφεύγει να μας κοιτάξει κατάματα και γυρίζει το κεφάλι, έχει την ουρά ανάμεσα στα σκέλια του
11. Γαβγίζει συνεχώς
12. Τραβάει τις άκρες του στόματος του πάνω (σαν χαμόγελο)
13. Ιδρώνουν οι πατούσες του
14. Δεν μπορεί να χαλαρώσει και είναι συνεχώς σε υπερένταση

Προσοχή! Πολλά από τα παραπάνω μπορεί να οφείλονται και σε άλλους λόγους. Μόνο ένας επαγγελματίας εκπαιδευτής ή ειδικός συμπεριφοράς μπορεί να αναγνωρίζει τα σημάδια που οφείλονται μόνο σε στρες.

Πηγή: Petsonly.gr

Tα τελευταία χρόνια Γερμανοί και Τσέχοι επιστήμονες κάνουν έρευνες για να απαντήσουν σε ένα βασικό ερώτημα. "Γιατί οι σκύλοι πραγματοποιούν κύκλους γύρω από τον εαυτό τους πριν κάνουν την ανάγκη τους ή ξαπλώσουν να ξεκουραστούν;". Μπορεί να μοιάζει περίεργη έρευνα αλλά τα τελικά ευρήματα έχουν ενδιαφέρον.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες όταν τα σκυλιά θέλουν να κάνουν την ανάγκη του, "μελετούν" το μαγνητικό πεδίο της γης. ". Μετρήσαμε την κατεύθυνση (γωνία) του σώματος 70 σκύλων από 37 φυλές κατά την διάρκεια τις κένωσης (1.893 δείγματα) και ούρησης (5.582 δείγματα), σε διάστημα δύο χρόνων. Στη συνέχεια κάναμε παρατηρήσεις σε σχέση με τις μαγνητικές συνθήκες που επικρατούσαν κατά την διάρκεια των μετρήσεων.". Δήλωσαν οι υπεύθυνοι της έρευνας.

Στο τέλος οι επιστήμονες μπορούσαν να προβλέψουν την κατεύθυνση που έπαιρνε το σώμα των σκύλων κατά την αφόδευση υπολογίζοντας το μαγνητικό πεδίο της γης. "Οι σκύλοι για κάποιο λόγο προτιμούν τον άξονα N-S (Βοράς-Νότος) όταν κάνουν την ανάγκη τους ενώ αποφεύγουν τον άξονα E-W (Ανατολή-Δύση)."

Για την σχέση του μαγνητικού πεδίου της γης με τις συνήθειες των θηλαστικών έχουν γίνει στο παρελθόν πολλές έρευνες. Για παράδειγμα η κόκκινη αλεπού μπορεί να ανιχνεύσει ποντίκια κάτω από το χιόνι κατευθύνοντας το σώμα της ανάλογα με το μαγνητικό πεδίο της γης. Την ικανότητα αυτή έχουν επίσης τα ποντίκια και οι νυχτερίδες.

Κύκλους κάνουν οι σκύλοι - συνήθως - και πριν ξαπλώσουν για να κοιμηθούν. Υπάρχουν δύο θεωρίες.

1. Κάνουν έλεγχο της περιοχής που θα ξαπλώσουν για να διαπιστώσουν εάν είναι ασφαλής.
2. Με την κυκλική κίνηση του σώματος τους στρώνουν καλύτερα το σημείο -εάν έχει χόρτα - για να δημιουργήσουν ένα μαλακό στρώμα.

Οι επιστήμονες πιστεύουν πως είναι κάτι που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους (όποιοι και αν είναι αυτοί).

Παρόλα αυτά εάν ο σκύλος σας ξαφνικά δεν μπορεί να βολευτεί και κάνει συνέχεια κύκλους καλό είναι να μιλήσετε με τον κτηνίατρο σας.

Πηγή: Petsonly.gr

Ο Μαξ, είναι ένας υπερπροστατευτικός σκύλος ο οποίος δεν αφήνει στιγμή από τα μάτια του τον μικρό Ράλφυ, το μικρό γατάκι το οποίo πάσχει από μια σπάνια νευρική ασθένεια που ακούει στο όνομα υποπλασία του σκώληκα της παρεγκεφαλίδας, αλλιώς Σύνδρομο Joubert.

Τα βασικά χαρακτηριστικά του συνδρόμου Joubert είναι, υπέρπνοια, νεογνική άπνοια και στη συνέχεια ταχύπνοια, ανώμαλες οφθαλμικές και γλωσσικές κινήσεις, υποτονία, αταξία, καθυστέρηση ανάπτυξης, και νοητική υστέρηση.

Η ασθένεια αυτή εμποδίζει τις κινητικές δεξιότητες του Ράλφυ και μειώνει την ικανότητά του να περπατήσει σε ευθεία γραμμή ή να κρατήσει το κεφάλι του σταθερό.
Το γατάκι ζει στην Αυστραλία και έγιναν αχώριστοι φίλοι με τον Μαξ, όταν ο δεύτερος τον έσωσε από ένα μικρό γκρεμό που είχε πέσει και τον έφερε στο αγρόκτημα όπου ζει μαζί με την οικογένεια Γκρόβεν.
Οι κτηνίατροι τι λένε;

Οι κτηνίατροι επισημαίνουν ότι ο Ράλφυ δεν γνωρίζει καν ότι έχει αυτή την ασθένεια και δεν είναι καθόλου επώδυνο για τον ίδιο. Άλλωστε, έχει τον Μαξ, τον καλύτερο του φίλο να τον προσέχει για πάντα!

Δείτε το παρακάτω βίντεο:

Αυτό το υπέροχο βίντεο που μας δείχνει την αγάπη που εκφράζουν τα ζώα μεταξύ τους.

Τα ζώα ξέρουν τι σημαίνει αγάπη και μας το δείχνουν με κάθε τρόπο...

Δείτε το υπέροχο βίντεο...

Ένα μεγάλο μάθημα για όλους μας...

Όλοι μας έχουμε δει μικρά παιδιά να τρέχουν να πιάσουν περιστέρια σε μία πλατεία, να αγκαλιάζουν ένα σκυλάκι, να κρατούν σφιχτά ένα γατάκι, να παρατηρούν μία χελώνα σε ένα πάρκο. Τα παιδιά αγαπούν ιδιαιτέρως τα ζώα και παρότι έχουν εντελώς διαφορετικές γλώσσες, μεταξύ τους επικοινωνούν θαυμάσια. ‘Ενα ζωάκι είναι ένας εξαιρετικά υπομονετικός ακροατής, ένας συμπαίκτης με ιδιαίτερα ευχάριστα γνωρίσματα: δεν κρίνει, δεν διακόπτει, δεν παρεμβαίνει σε καμία ιστορία που ένα παιδί του αφηγείται, δείχνει πάντα κατανόηση σε κακούς βαθμούς, σε μία στεναχώρια, σε μία δύσκολη στιγμή του παιδιού. Το προστατεύει, το συντροφεύει και συμμαχεί σιωπηλά με αυτό. Είναι ένας σπουδαίος σύμμαχος στην ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης του παιδιού, που δεν θα το προδώσει ποτέ!

Τα κίνητρα των παιδιών για την απόκτηση ενός κατοικίδιου είναι η συντροφιά στην καθημερινότητα και το παιχνίδι. Η συντροφιά του, θα οδηγήσει το παιδί σε σπουδαίες ανακαλύψεις και συνειδητοποιήσεις, ενώ η συμβίωση μαζί του θα το ωφελήσει, σε κοινωνικό και συναισθηματικό επίπεδο.

Η επιστήμη έχει εμπεριστατωμένα εξετάσει τα πολλαπλά οφέλη των κατοικίδιων στην υγεία, την ψυχική ανάπτυξη και την ευεξία των παιδιών.

Οι μελέτες δείχνουν ότι τα ζώα μπορούν να λειτουργήσουν ως προστασία από στρεσογόνους παράγοντες, μετριάζοντας το αίσθημα της δυσφορίας που προκαλούν οι αγχωτικές εμπειρίες, μειώνοντας την αίσθηση του σωματικού και συναισθηματικού πόνου, ενώ η κατοχή ενός σκύλου, ειδικότερα, μπορεί να προάγει έναν πιο υγιεινό και περισσότερο δραστήριο τρόπο ζωής.

Κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη

Τα κατοικίδια παρέχουν στα παιδιά συναισθηματική υποστήριξη και ένα αίσθημα ασφάλειας. Σε σχετική μελέτη βρέθηκε ότι νήπια και βρέφη που μεγαλώνουν με ένα ζώο συντροφιάς, τείνουν να μην πιπιλούν τον αντίχειρά τους (κλασσικό παράδειγμα συναισθηματικής ανασφάλειας), καθώς τρέφουν γνωστικά τον εγκέφαλο τους από την επικοινωνία με το ζωάκι που υπάρχει στο σπίτι, όταν οι γονείς είναι απασχολημένοι .
Το κατοικίδιο μπορεί να ενδυναμώσει ουσιαστικά την κοινωνικότητα ακόμα και των πιο «δειλών» μικρών παιδιών. Μέσα στο σπίτι, το κατοικίδιο δεν συμμορφώνει το παιδί, αλλά το αποδέχεται και το αγαπά, με αποτέλεσμα το παιδί να θεμελιώνει καλύτερη εικόνα εαυτού. Έξω από το σπίτι, ένα παιδάκι που κάνει βόλτα με το κατοικίδιο του, γίνεται εύκολα πόλος έλξης από άλλα παιδιά που θα πλησιάσουν να το χαϊδέψουν ή να παίξουν μαζί του, ενδυναμώνοντας την κοινωνική εικόνα και αυτοεκτίμηση του παιδιού.

Η φροντίδα των σωματικών αναγκών του κατοικίδιου από το παιδί, με υποχρεώσεις που ταιριάζουν στην ηλικία του (π.χ.  να γεμίζει το μπολ του κατοικίδιου με νερό, να το χτενίζει, να το κάνει μπάνιο ή να το πηγαίνει βόλτα με επιτήρηση), ενισχύει την κοινωνική ευθύνη αλλά και την αυτοεκτίμηση από την ικανοποίηση που παίρνει ως φροντιστής του κατοικίδιου του, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει με τις αξίες της υπευθυνότητας και της εμπιστοσύνης από την επιτυχή ανάληψη ευθυνών και αρμοδιοτήτων, αναλόγων της ηλικίας του.

Εκτός από τις σωματικές ανάγκες του ζώου, τα παιδιά μαθαίνουν να φροντίζουν και τις συναισθηματικές ανάγκες του μικρού τους φίλου (π.χ. όταν είναι κουρασμένο και δεν θέλει να παίξει ή ακόμα όταν φοβάται στην επίσκεψη στον κτηνίατρο). Με τον τρόπο αυτό διδάσκονται για τα συναισθήματα των άλλων και τα για δικά τους, μέσα από την αλληλεπίδραση. Ένα βασικό χαρακτηριστικό της συναισθηματικής νοημοσύνης είναι η «ενσυναίσθηση», η ικανότητα δηλαδή ενός προσώπου να αντιλαμβάνεται και να κατανοεί τα συναισθήματα του άλλου. Η ενσυναίσθηση βοηθά το παιδί στην αυτορρύθμιση και την οριοθέτηση της συμπεριφοράς του αναγνωρίζοντας και σεβόμενο τις ανάγκες του άλλου. Με τη βοήθεια των γονέων, ένα κατοικίδιο μπορεί να προσφέρει μια εξαιρετική ευκαιρία για την ανάπτυξη της έννοιας της «ενσυναίσθησης».  

Τα ευρήματα αναπτυξιακών ερευνών καταδεικνύουν ότι η ποιότητα της σχέσης που υπάρχει ανάμεσα σε παιδιά και τα κατοικίδια τους, τα βοηθά να βιώσουν μεγαλύτερο δέσιμο σε όλη την γκάμα των σχέσεών τους, ως ενήλικες. Από άλλη έρευνα προέκυψε πως νεαροί ενήλικες που είχαν κατοικίδιο ως παιδιά, ενδιαφερόταν και συμμετείχαν περισσότερο στα κοινά, με τη μορφή προσφοράς εθελοντικών υπηρεσιών στις κοινότητές τους, βοηθούσαν περισσότερο φίλους και συγγενείς και ανέπτυσσαν ηγετικές συμπεριφορές, συγκριτικά με όσους δεν είχαν αναλάβει τη φροντίδα κάποιου κατοικίδιου.

Όσο πιο ενεργή ήταν μάλιστα, η συμμετοχή τους ως παιδιά στη φροντίδα ενός ζώου, τόσο εντονότερη ήταν και η αλληλεπίδρασή τους με άλλα μέλη του κοινωνικού συνόλου.

Γνωστική ανάπτυξη

Τα παιδιά μαθαίνουν να παρατηρούν, να αντιλαμβάνονται και να ανταποκρίνονται κατάλληλα στη μη λεκτική συμπεριφορά των κατοικίδιων ζώων, ενισχύοντας την επικοινωνία τους σε όλες τις μελλοντικές διαπροσωπικές τους σχέσεις. Σύμφωνα με πολλές ψυχολογικές θεωρίες, η βιωματική μέθοδος γνώσης, (εμπειρική γνώση), ενισχύει ουσιαστικά το πρόσωπο στο να αντιμετωπίσει τη ζωή περισσότερο ρεαλιστικά και να αντεπεξέλθει σε τυχόν δυσκολίες και απώλειες στον κύκλο της δικής του ζωής.

Μέσω της παρατήρησης, θα κατανοήσει τις αναλογίες της ανθρώπινης ζωής και της ζωής των ζώων αποκτώντας μια καλύτερη επαφή με τη δική του φύση και τις υπαρξιακές της διαστάσεις, θα ενδιαφερθεί για τον φυσικό κύκλο ζωής και να θελήσει να αναζητήσει περισσότερες πληροφορίες γύρω από θέματα της αναπαραγωγής, της γέννησης, της ασθένειας, του θανάτου.

Η επαφή, επίσης, με το παιδί σε καθημερινές δραστηριότητες όπως το παιχνίδι, ενισχύει τις εγκεφαλικές συνάψεις που συνδέουν τη γνώση με το συναίσθημα. Για παράδειγμα η κατασκευή ενός σπιτιού για το ζωάκι ή το παιχνίδι μαζί του, βάζει σε διαδικασία το παιδί να χρησιμοποιήσει συγχρόνως τη φαντασία και την επινοητικότητα του, επιτυγχάνοντας  ένα σκοπό. Η γνωστική διαδικασία με τη μορφή εκτιμήσεων, σκέψεων και δράσεων, παίζουν σημαντικό ρόλο στον καθορισμό και πρόκληση των συναισθημάτων.

Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι η συμβίωση με ένα κατοικίδιο ζώο βοηθά ένα παιδί να καλλιεργήσει τις αξίες της οικολογικής συνείδησης, της ηθικής ευθύνης του αλτρουισμού, της κοινωνικής αξίας, της ενσυναίσθησης.  Σε αυτή την προσπάθεια, οι γονείς έχουν έναν ενεργό και πολύ σημαντικό ρόλο, καθώς η επιλογή του ζώου, η επιτήρηση της διάδρασης μαζί του, οι συνθήκες διαμονής και διαβίωσής του, η συμφωνία στη συμμετοχή των παιδιών στην καθημερινή φροντίδα του ζώου είναι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν, πριν την απόφαση για την απόκτηση ενός ζώου συντροφιάς στο σπίτι.

Θέματα που χρήζουν Προσοχής

Σε περίπτωση που υπάρξουν προβλήματα συμπεριφοράς, από το κατοικίδιο σας ,συνιστούμε τη συζήτηση και τη συνεργασία  με έναν καλό εκπαιδευτή, ο οποίος θα μπορέσει να εξηγήσει τι προκαλεί τη δύσκολη συμπεριφορά του ζώου και να προτείνει λύσεις, για  πως μπορείτε να χειριστείτε τη συμπεριφορά και να καλύψτε τις ανάγκες του κατοικίδιου. Πολύ συχνά, η έλλειψη βόλτας, ο περιορισμός του κατοικίδιου σε μικρούς χώρους μακριά από την οικογένεια, στρεσάρουν τα κατοικίδια και δημιουργούν αλλαγές στη συμπεριφορά. Ας θυμόμαστε, ότι το κατοικίδιο είναι ένα ακόμη μέλος της οικογένειας μας που του αξίζει η φροντίδα κι ο σεβασμός, ώστε να μας αντιμετωπίζει κι αυτό με τον ίδιο τρόπο.

Σε περίπτωση που υπάρξουν προβλήματα συμπεριφοράς, από τα παιδιά προς τα ζώα, συνιστούμε τη συζήτηση και τη συνεργασία με έναν παιδοψυχολόγο. Η παιδική βία απέναντι στα ζώα ενδέχεται να προμηνύει ενήλικη επιθετικότητα και εγκληματικότητα. Η παιδική εγκληματικότητα κατά των ζώων αποτελεί πιθανό δείκτη του πως θα εξελιχθεί το παιδί αργότερα ως ενήλικας. Μαθαίνοντας από νωρίς στο παιδί το σεβασμό και την αγάπη προς τα ζώα, του προσφέρουμε ένα πολύτιμο εφόδιο για έναν  κοινωνικώς αποδεκτό και σωστό τρόπο συμπεριφοράς ενάντια στην έννοια της βίας.

Γράφει η

Επιστημονική Συνεργάτης σε Θέματα Ψυχικής Υγείας κι Επικοινωνίας,

Χαρίκλεια Μανουσάκη

Τι λέει η ψυχολογία για εκείνους που κακοποιούν ένα ζώο;

Οι άνθρωποι που μπορούν να κακοποιήσουν, να βασανίσουν ή/και να θανατώσουν ένα ζώο, μπορούν να είναι ή να γίνουν βίαιοι σε όλες τους τις σχέσεις.

Οι ψυχολογικές και εγκληματολογικές έρευνες δείχνουν ότι υπάρχει στενή σχέση μεταξύ της κακοποίησης ζώου και της οικογενειακής βίας ή της οικογενειακής αδιαφορίας ή άλλων εγκλημάτων. Συχνά, δε, η κακοποίηση ζώων συχνά αποτελεί το πρώτο βήμα για την εκδήλωση πιθανής βίας προς ανθρώπους στο μέλλον.

Παραδείγματος χάριν, από διάφορες έρευνες προκύπτει ότι τα 2/3 των κακοποιημένων γυναικών αναφέρουν ότι ο δράστης εκτός από τις ίδιες είχε στο ιστορικό του κακοποίηση ζώου, ότι τα 2/3 ανθρώπων που είχαν κακοποιήσει ένα ζώο είχαν διαπράξει κι άλλες παραβατικές πράξεις, μεταξύ αυτών και επίθεση σε ανθρώπους.

Ποια είναι τα στοιχεία του χαρακτήρα ενός ανθρώπου κακοποιεί τα ζώα;

Συνήθως πρόκειται για άτομα που παρουσιάζουν ιδιαιτέρως  χαμηλή ενσυναίσθηση, δηλαδή πρόκειται για άτομα που έχουν χαμηλή ικανότητα συναισθηματικής κατανόησης, ενώ συγχρόνως δεν κάνουν καμία προσπάθεια κατανόησης των συναθρώπων τους, πρόκειται για άτομα με ιδιαίτερα ψυχρά συναισθηματικά στοιχεία, για άτομα με χαμηλές επικοινωνιακές και κοινωνικές δεξιότητες, για άτομα που χαρακτηρίζονται από χρόνια αντικοινωνική συμπεριφορά, που δεν ενδιαφέρονται για τους κοινωνικούς ή άλλους κανόνες συμπεριφοράς, εκδηλώνονται συχνά με βίαιο τρόπο, πχ καυγάδες, εμπρησμοί, διαπροσωπική βία, μπορούν να προβούν και σε άλλες παραβατικές πράξεις, πχ κλοπές, χωρίς να αισθάνονται ενοχές.

Εάν δεν συλληφθούν ή τιμωρηθούν, επαναλαμβάνουν την απεχθή πράξη, ενώ συχνά εμφανίζεται κλιμάκωση στη βίαιη συμπεριφορά τους. Δηλαδή, μπορεί να ξεκινήσουν με την κακοποίηση ενός ανήμπορου κι αδύναμου πλάσματος και να κλιμακώσουν την εκδήλωση της βίαιης συμπεριφοράς τους σε ανθρώπους, είτε σε άλλα ζώα αλλά με βασανιστικότερο τρόπο.

Που μπορεί να οφείλεται αυτή η συμπεριφορά;

Το θέμα της κακοποίησης δεν είναι μόνον υποκειμενικό. Η νευροψυχολογία έχει μελετήσει τους μηχανισμούς της επιθετικής συμπεριφοράς ως ένα αρχικό υπόβαθρο για το τι μπορεί να συμβαίνει στα εγκεφαλικά κέντρα του ανθρώπου με επιθετική συμπεριφοά κι έχει βρεθεί ότι ακόμα κι όταν η επιθετική συμπεριφορά είναι νευρολογικά πιθανή, το περιβάλλον μπορεί να την ανατρέψει, να τη ρυθμίσει δηλαδή, διδάσκοντας καλύτερα πρότυπα ή άλλες κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές, που ενισχύουν την ενσυναίσθηση και τη συμπόνια. Όταν πρόκειται για παιδί που κακοποιεί ένα ζώο, το πρώτο πράγμα που ελέγχουμε είναι το οικογενειακό περιβάλλον του. Σε κάθε περίπτωση κακοποίησης ζώου, υπάρχει η ανάγκη να βρεθούν οι αιτίες που κρύβονται από πίσω, προκειμένου η συμπεριφορά αυτή να επεξεργαστεί και να εξαλειφτεί. Συχνά ο κακοποιός έχει ήδη κακοποιηθεί και μάλιστα μέσα σε περιβάλλον που ο ίδιος αντιλαμβανόταν ως ασφαλές (δηλ οικογένεια, σχολείο κλπ). Και αντίθετα, όπου υπάρχει κακοποίηση παιδιού, η κακοποίηση του κατοικίδιου ζώου συντροφιάς, είναι σχεδόν βέβαιη.

Το πλέον κοινό πρότυπο που παρατηρείται είναι αυτό που δίνει ο γονέας που κακοποιεί ζώο, ως μέσο ελέγχου και επιβολής της ισχύς του στους άλλους ανθρώπους μέσα στο σπίτι. Η κακοποίηση παιδιών και ζώων είναι δείγμα προσπάθειας επιβολής, εξουσίας και ελέγχου. Η κακοποίηση συνεπώς των ζώων είναι βασικά ένα έγκλημα εξουσίας-ελέγχου.

Θεραπεύεται αυτή η συμπεριφορά;

Αρχικά θα πρέπει να διερευνηθούν σε βάθος οι  λόγοι που την προκάλεσαν και την ενίσχυσαν. Σε επόμενο στάδιο, η διδασκαλία της ενσυναίσθησης, της κατανόησης και της συμπόνιας είναι το κλειδί για την αλλαγή. Ακόμα και σε αυτό, τα ίδια τα ζώα είναι συχνά αρωγοί μας σε θεραπευτικές μεθόδους, καθώς είναι εκείνα που με την παρουσία τους, την υπομονή τους και τη διάθεση τους, όχι μόνον στηρίζουν τη συναισθηματική αντίληψη και θρέφουν με θετικά συναισθήματα τον άνθρωπο, αλλά επιπλέον προκαλούν τις κατάλληλες νευροφυσιολογικές εγκεφαλικές συνάψεις που βιωματικά κάνουν την αλλαγή στη συμπεριφορά.

Της Χαρίκλειας Μανουσάκη

Επιστημονική Συνεργάτης σε Θέματα Ψυχικής Υγείας κι Επικοινωνίας