Η ιστορία μου ξεκίνησε πριν 6 χρόνια όταν η ζωή μου ενώθηκε καρμικα με ένα άλλο πλάσμα .. Ειμαι στις περιπτώσεις ανθρώπων που ο σκύλος ειναι αυτός που διαλέγει τον άνθρωπο και όχι το αντίθετο. Και εκεί ήμουν λοιπόν έξω απο αυτή τη φάρμα να κοιτάζω μέσα χώρις να ξέρω τι ψάχνω . Σίγουρα όχι για σκύλο, ήταν απαγορευμένο σπίτι μου. Δεν άργησε πολυ να ακουστεί η φωνή του κύριουλη που μου είπε οτι μόλις είχε γέννα με 3 θηλυκά κουτάβια τζάκ ρασελ ούτε άργησε ο μήνας που ακολούθησε που θα κρατούσα στα χέρια μου την αγαπημένη μου Μπελλα ένα κουτάβι που η καρδιά της χτυπούσε τόσο δυνατά στη παλάμη μου που τα αδέρφια της έμοιαζαν σαν να μην ήταν εκεί . Και να την λοιπόν μικρούλα πανέμορφη γεμάτη όρεξη για ζωή! 6 μήνες ήταν αρκετοί για να ορκίστω οτι ήταν οτι καλύτερο είχα ζήσει ποτε οτι περισσότερο είχα αγαπήσει ποτε ... Και τότε συνέβη.
Η στιγμή που τα δόντια της διαπερασαν τη σάρκα μου ήταν επώδυνη και σωματικά και ψυχολογικά. Δεν κατάλαβα απο που μου ήρθε .. Θυμάμαι μόνο να κοιτάω το κουρελιασμενο δέρμα μου και το καυτό αίμα που έσταζε στο λευκό μάρμαρο του σπιτιού μας. Τι είχε γίνει ; Με είχε όντως δαγκώσει το σκυλί μου; Η βδομάδα που πέρασε ηταν βασανιστηκη και γεμάτη αποφάσεις. Μου είχε πέσει το άγριο σκυλί . Το επιθετικό. Μόλις έκλεισε το τραύμα έψαξα να βρω τον καλύτερο εκπαιδευτή για τη Μπελλα . Θυμάμαι ακόμα θα λόγια του. Πολλά σκυλιά και ειδικά θα τζάκ ρασελ εμφανίζουν επιθετικότητα ... Μου έδειξε άπειρες μεθόδους εκπαίδευσης με λουριά φυμωτρα εντολές. Θυμάμαι να τις φοράω φυμωτρο και το μουσούδακι της να ειναι πιο μικρό απο τη παλάμη μου . Δάκρυα κατακλύζαν τα ματιά μου . Πως θα μπορούσε να ειναι σωστό όλο αυτο; Πέρασαν έτσι αλλα 2 χρόνια με εκπαίδευση και δαγκωματα και εκπαίδευση και δαγκωματα. Κάθε φορά που ένιωθα θα δόντια της μέσα μου ηταν σαν μαχαίρι βαθιά στη ψυχή μου . Αυτο που έβλεπα μονίμως μπροστά στα ματιά μου ηταν γιατί ; Γιατί με δαγκώνει το σκυλί μου που απο το πρωί μέχρι το βράδυ του προσφέρω τα πάντα ! Ηταν πλέον προσωπικό. Κάποια στιγμή θυμάμαι που μου είπαν οι γονείς μου. " ας της βρούμε ένα καλύτερο σπίτι " και εκείνη την ώρα έπιασα το βλέμμα της που είχε καρφωθεί μεσα στο δικό μου . Όντως κατάλαβε τι είπαμε ; Και εκεί έγινε το κλικ. Δε θα εγκατέλειπα ποτε .. Θα έβρισκα λύση μονη μου . Πέταξα λουριά και φυμωτρα και φόβο και ανασφάλεια και προσπάθησα να κερδίσω το σεβασμό της προσπάθησα να επιβλήθω σε αυτήν σαν να ήμουν ο άλφα σκύλος και όχι το αφεντικό ο άνθρωπος. Μεσα σε 2 χρόνια τα δαγκωματα είχαν μειωθεί στο μισό . Και αλλα 2 χρόνια μετά ακόμα καλύτερα. Κάθομαι αυτή τη στιγμή και τη κοιτάζω... Ειναι στο χαλί και προσπαθει να πιάσει την κομμένη της ουρά αλλα δεν το καταφέρνει.
Γελάω.
Με κοιτάζει ! Ξέρει οτι ξέρω . Κοιτάζω τα χέρια μου. Γεμάτα τατουάζ απο τα δόντια της .. Κάθε ένα μια οδυνηρή ανάμνηση ... Αλλα ξέρει οτι ξερω ...ξέρει οτι ξερω οτι μ αγαπάει, οτι δεν ειναι επιθετικό σκυλί ξέρει οτι ξερω οτι θα ναι δίπλα μου πάντα. Και μου το έχει αποδείξει . Η Μπελλα ηταν εκεί σε χωρισμους, επανασυνδεσεις, απώλειες και νέα ξεκινήματα! Θυμάμαι που όταν είχα γαστρεντερίτιδα και ηταν δίπλα μου μια βδομάδα χωρίς να τρώει χωρίς να φεύγει λεπτό. Και ειναι πάντα εκεί για όλους μας στα παντα !! Πιστό μέλος της οικογένειας γεμάτο τρυφερότητα και ανιδιοτέλεια. Το ερώτημα γιατί δαγκώνει ίσως δε το μάθω ποτε.. Ίσως κάποτε σταματήσει ίσως όχι .. Ίσως ειναι και αυτός ένας τρόπος επικοινωνίας ίσως να ειναι το δικό της "ασε με" ή "δε θέλω" . Το ηθικό δίδαγμα ειναι οτι υπάρχουν παντα απείροι λόγοι για τη συμπεριφορά ενός ζώου. Ειναι λάθος να βγάζουμε βιάστηκα συμπεράσματα ειναι λάθος να τα εγκαταλείπουμε .. Πρεπει να είμαστε εκεί για αυτά ανιδιοτελώς όπως αυτά για μας. Μην εγκαταλείπετε τα ζώα σας. Συνεχίστε να είστε εκεί για όσο έχουν τη τύχη να ζήσουν δίπλα σας. Σε μια τόσο μικρή ζωή ειναι κρίμα να βιώσουν την εγκατάλειψη !
Τώρα με κοιτάζει, ξέρει οτι μιλάω για εκείνη ...
Μπορεί να ειναι ιδέα μου αλλα ίσως και να μου χαμογελάει ...